Χριστιανόπουλο

Το χριστιανόπουλο, αφηρημένο και ασυναίρετο ουσιαστικό απροσδιορίστου (κανονικά) γένους και φύλου, ανήκει στη μεγάλη (χριστιανική) οικογένεια των παρασίτων και, πιο συγκεκριμένα, στην κατηγορία των μυκητών. Τρέφεται πίνοντας αίμα κυρίως από άλλα έμβια όντα, και ειδικά του ανθρώπινου γένους.

Ο όσιος άσφαλτος να σας φυλάει

Το χριστιανόπουλο μαθαίνει από πολύ μικρό να ξεγελάει τα θύματα του, καμουφλάροντας τον ίδιο του τον εαυτό σε έταιρο αθώο και πονεμένο έμβιο ον και παρασύροντάς τα στη φωλιά του κολλάει πάνω τους σαν βδέλλα και τους ρουφάει αργά - αργά το αίμα σταγόνα - σταγόνα, χωρίς εκείνα να καταλαβαίνουν ότι αργοπεθαίνουν.

Χαρακτηριστικά είδους

ΠΡΟΣΟΧΗ!

Το χριστιανόπουλο κατ' αρχήν ΔΕΝ είναι έμβιο ον.
Δε μιλάει ελληνικά (για την ακρίβεια δε μιλάει καθόλου αλλά ψέλνει!).
Δεν τρώει, δε διψάει, δε γελάει, δεν ερωτεύεται, ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΣΕΞ!
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!

Βιοποικιλότητα

Διατίθεται στα καλά εκκλησιαστικά μαγαζιά σε δύο εκδόσεις:

• Η μία με αρσενικές προεξοχές αλλά που χρησιμοποιούνται ενίοτε (πολύ συχνά δηλαδή) και ως διακοσμητικές, καθώς οι λοιπές θηλυκές υποδοχές καλύπτουν τις φυσικές και γενετήσιες ανάγκες του μη όντος. Η έκδοση αυτή κυκλοφορεί σε μαύρη συσκευασία, με γυαλιά, άπειρα κόκκινα σπυριά εν τω προσώπω, άπλυτο ψιλογυφτέ μαλλί, κερί ως έξω από τ' αυτιά, με συνδυασμό μυρωδιάς λιβανιού και σπέρματος προελθέντος εξ αυνανισμού τελετουργίας ή εν τω στόματι εξπερματώσεως εταίρου.
• Η δεύτερη μονάχα με θηλυκές υποδοχές, πιο χαρισματική ομολογουμένως, κυκλοφορεί σε αποχρώσεις του γκρι καλύπτοντας καθ' ολοκληρίαν την επιφάνειαν του μη όντος από τους αστραγάλους έως την καρωτίδαν, συνήθως με γυαλιά, εξίσου απείρως πιο άπειρα κατακόκκινα σπυριά εν τω προσώπω λόγω συνεχούς και παρατεταμένης αγαμίας (Α γα...ου, κορίτσι μου, επιτέλους!), μαλλί που δεν έχει αντικρίσει κομμωτήριο ποτέ, βλέμμα τρελής αγελάδας, ύφος θείτσας και μυρωδιά πράσινου σαπωνιού!

Εξακριβωμένα είδη

• Ελένη Λουκά
• Η γραμμή @ για τους Αθηνέζους